Revalidatieprognose

oz_mo_20180214171940

Je zult het misschien niet vaak horen maar naar mijn mening heeft de DBC-financiering veel positieve kanten. Aan de nieuwe financiering zit echter ook een keerzijde. Van het revalidatieteam wordt verwacht dat wij op dag één kunnen voorspellen hoe lang de revalidatie duurt. Waardoor men de neiging krijgt om alleen naar de opnamediagnose te kijken. Tijdens de revalidatie alleen deze diagnose te behandelen. Waardoor bijvoorbeeld na een operatie voor nieuwe heup niet gezien wordt dat de patiënt een klapvoet heeft gekregen. Of het wordt wel gezien maar er wordt geen actie op ingezet.

Op het moment dat het behandelteam vervolgens van mening is dat de patiënt naar huis kan, hij kan immers weer lopen, gaan de alarmbellen af bij de patiënt of bij de familie. Dan komt naar voren dat het thuis toch al erg moeilijk ging. Of dat hij met deze voet echt niet zijn trap op kan. Want de trap in het revalidatiecentrum is heel anders dan de trap thuis. Op zo’n moment sta je als behandelteam voor een dilemma. De patiënt toch naar huis sturen? Ook al voel je dat dit wellicht niet zo’n goede keuze is? Of toch maar verlengen? Verdeeldheid in het team!

Er is een manier om dit te voorkomen. Door in het begin van de revalidatie in gesprek te gaan over het eerdere functioneren. De thuiszorg spreken. Door in de eerste week uit te vragen hoe de patiënt aankijkt tegen zijn ontslag en hoe de familie dit ervaart. Voelt de mantelzorger zich overbelast? Zo wordt zichtbaar welke zaken aandacht moeten krijgen. Een huisbezoek vroeg in het proces, bij voorkeur in de tweede week. Dan wordt helder hoe de leefsituatie is. Want wie in een keurig appartement met lift woont heeft andere doelen dan iemand die in een kleine dijkwoning woont. En iemand die goed kan onthouden wat de instructies van de therapeut zijn zal sneller herstellen dan iemand die steeds vergeet wat hij gisteren heeft geleerd. 

Door doelen te stellen die passen bij de situatie van je patiënt wordt het makkelijker om te voorspellen wat er nodig is aan behandelingen. En in te schatten hoe lang het gaat duren om de doelen te halen. En door goed te kijken naar wat iemand kan én waar hij hulp bij nodig heeft kan de overgang naar huis beter worden geregeld. Door gericht een vraag mee te geven aan de thuiszorg. Of door het inschakelen van een casemanager.

Door bij de overgang naar huis een warme overdracht te regelen met een transmurale begeleider krijgt de patiënt en familie het vertrouwen dat er goed wordt gekeken of het thuis wel gaat. En als dat onverhoopt niet zo is, dan kan de patiënt altijd nog terug. In de praktijk blijkt dat dit zelden nodig is. 

Voorheen werd nogal eens gedacht: “dit gaat echt niet lukken”. Door een combinatie van gericht analyseren in de intakefase, goed luisteren naar de patiënt en de familie en de ervaringen met het ambulante revalideren hebben wij geleerd dat er meer mogelijk is dan wij dachten. En dat veel mensen zich best nog een tijdje redden. 

Ja ik wil met meer plezier en ontspanning werken!

Vul hieronder je naam en mailadres in.

"*" geeft vereiste velden aan

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Contact

E-mail: monique@mo-factor.nl

Heems Weer 63
1151 EX Broek in Waterland

De Mo-Factor

KvK: 70407487
BTW nummer: NL002105368B32

Algemene voorwaarden

© 2020 - 2024 De Mo-Factor

Volg mij op