Een hippie met structuur, kan dat?

In mijn hoofd ben ik een hippie. Het leven moet een feestje zijn. No pressure. Doen wat ik op dit moment fijn vind. Een Spaanse hippie bij voorkeur. Dus mañana mañana. Tranquila!

Lees hier hoe ik toch mijn gedrag veranderde. En daarmee juist wél de rust vond om te leven zoals ik wil.

Ontplofte mailbox

Doordat ik de afgelopen weken mijn vaste uurtje had overgeslagen had ik vandaag een berg aan mail te verwerken. Ik merkte dat ik me daardoor onrustig begon te voelen. Ik had mezelf er vandaag een uur voor gegeven maar het leek niet te gaan lukken om het binnen die tijd allemaal te verwerken. Ik voelde dat ik daardoor geprikkeld raakte. In mijn hoofd switchte ik steeds tussen de inhoud van de mail en de vraag hoe ik zorg dat ik dit afkrijg.

Ontploft jouw mailbox als je er een paar dagen niet naar gekeken hebt?
Heb je ook net vakantie genomen en zakt de moed je in de schoenen als je ziet dat je 900 nieuwe berichten hebt?
Lees dan deze blog waarin ik je uitleg hoe ik daar iets op bedacht heb.

Kies jij voor structuur of voor stress?

Verenso heeft normen voor formatie. Die normen geven een richting. Maar ze zijn niet absoluut. De werkdruk die je ervaart hangt niet alleen maar samen met je werkpakket. Zowel persoonlijke als omgevingsfactoren spelen een rol. En hoe jij daarmee omgaat.

Een simpele manier om je bureau opgeruimd te houden.

Op mijn eerste werkdag word ik ontvangen op de artsenkamer. Het leek alsof er een aardbeving was geweest. Ik zal dat moment nooit vergeten. Wat doe je op zo'n moment? Net doen alsof je gek bent? Opstaan en weggaan? De leidinggevende bellen en vragen of ze je misschien als organizer willen inzetten in plaats van als arts?

Lees hier wat ik deed ...

I am calm

Het internet is traag. Je moet 100 x inloggen.

Je krijgt een hopeloos ouderwetse tablet.

En er wordt bezuinigd op het dossier waardoor je eindeloos moet klikken voor je bent waar je moet zijn.

Hans Rode heeft gelijk! Als ik instort ligt het zeker aan het systeem!

Weet jij waar Diana is?

Je komt op de afgesproken tijd op je afdeling. Het is tijd voor de wekelijkse visite. Maar de verzorging is niet in de teampost. Je vraagt je af wat je nu het beste kunt doen. Zonder de verzorging beginnen? Zoeken waar de contactverzorgende is? Een kop koffie pakken en jezelf een rustmomentje gunnen?

Op een goede dag zou je waarschijnlijk voor de laatste optie kiezen. Een relaxte dag heeft wel ruimte voor een ontspannen oplossing. Maar vandaag drukt je to-do lijst op je agenda. Je hebt al weinig tijd voor de visite want er komt straks nog een opname en je moet ook waarnemen op een andere afdeling. Zo kun je toch niet werken! Je loopt meteen al uit.

Niet wéér mevrouw de Waard!

Je komt op de afdeling voor je wekelijkse visite en je kijkt in de agenda. Je hoopt maar dat het vandaag een beetje snel gaat want je moet ook nog waarnemen op de revalidatie en daar komt om 11:30 uur een opname.

Waarom is niemand op zijn kamer?

Heb jij wel eens geprobeerd om je afdelingsvisite te veranderen in een spreekuur?
Hoe was je ervaring?
Waar liep je tegenaan?
Misschien heb je het geprobeerd en denk je, voor mij werkt dat niet.

En toen moest ik leren nee zeggen ...

Toen ik jonge kinderen had moest ik op tijd naar huis van mijn werk om de kinderen op te halen bij de opvang. En als je weet dat je kinderen echt opgehaald moeten worden omdat de opvang dicht gaat, dan zorg je wel dat je op tijd bent.

Wat motiveert jou om op tijd naar huis te gaan van je werk?

Wonden genezen ondanks wat wij eraan doen ...

Toen ik jong was en ongebonden ging het allemaal prima. Maar toen ik een gezin had met twee jonge kinderen werd het anders. Die moesten opgehaald worden van de naschoolse opvang. Naar zwemles brengen. Koken, afruimen. Kinderen naar bed brengen. Lunchpakketjes en gymtassen. Je kent het wel.

En dan na 21 uur nog vergaderstukken lezen. Bek af was ik. Ik had continu het gevoel dat ik te veel ballen in de lucht moest houden. Maar ja, ik was een sterke vrouw. Das schaffen wir! En door!

De nectarine.

"Dit is echt een GRZ-patiënt."  "Nee, ELV want hij mag nog niet belasten." Een verhaal over de nectarine, pruim of perzik?

Durf jij te kiezen?

Kiezen we doen het allemaal. De ene persoon heeft er meer moeite mee dan de andere. Sommige mensen kunnen snel beslissen en blijven dan bij hun besluit. Andere mensen twijfelen langer en vinden het daarna moeilijk om zeker te weten dat ze een goede beslissing hebben genomen. In de geriatrische revalidatie hebben we dagelijks te maken met het maken van keuzes. Onze revalidanten hebben als kenmerkende factor dat zij veel problemen ervaren op meerdere domeinen en tegelijkertijd hebben zij een verminderde leer-of trainbaarheid. Soms leidt dat maken van keuzes tot verschillende inzichten en discussies in het MDO. Want in dat overleg zijn we gewend om af te spreken wat we gaan doen. Hoe bereiken succesvolle mensen hun doelen en wat kunnen wij daarvan leren in de GRZ?

“U kunt naar huis.” “Ik dacht het niet.”

Omgaan met verschil van inzicht. Patiënten die "uitgerevalideerd zijn" en toch niet naar huis kunnen. Sommige organisaties hebben zelfs een hoteltarief voor als de patiënt weigert naar huis te gaan.

Ambulante revalidatie

Een prachtig winstpunt van onze DBC-financiering. Thuis revalideren onder supervisie van de specialist ouderengeneeskunde.

Revalidatieprognose

Op de revalidatieafdeling waar ik tijdens mijn kaderopleiding werkte hadden wij afspraken gemaakt waar we in de intakefase aandacht aan zouden besteden. Met meetinstrumenten en vragenlijsten. En hoe dat in het revalidatiebehandelplan moest terugkomen. Hiertoe gestimuleerd door een opdracht uit de kaderopleiding.

Het MDO

Op weg naar huis

Heb jij ook wel eens het gevoel dat het schip al is uitgevaren zonder dat de bestemming is bepaald?